Eduardo
‘A matassa
Quanno mòro, sapite che dico
mentre ll’uocchie se stanno chiurenno?
«Menomale, me stongo addurmenno,
chi me chiamma ave voglia ‘e chíammà! »
‘O telefono sòna? E sunasse…
«Sonasò, campaniè, ca staffe frisco! »
Si pò vico se sente nu sisco:
«Sescasè… ave voglia ‘e siscà!»
Ce starrà chi ‘a vò cotta e chi crura
ncopp’ ‘a vita ‘e stu muorto, e se spassa,
ma cchiú peggio se mbroglia ‘a matassa, s
picialmente si ‘a vònno sbruglià.
1973•